Jakość wizualna w kulturze Słowian

„Opróżnij swój kielich wiedzy wypełniony po brzegi informacjami

I zapełniaj na nowo tylko tymi obrazami,

 z którymi czujesz wewnętrzną zgodę, współbrzmienie”

Kto nie zna przeszłości, nie ma przyszłości

Istnieje słowiańska legenda zapisana w Wedach, która opowiada o tym, jak nasi przodkowie żyli w zgodzie z naturą i zostawili po sobie ślady innej jakości życia. Obraz świata w swej najdoskonalszej pierwotnej formie. Studiując materię, człowiek dąży do doskonałości i zgodności z przyrodą. 
Część podań zachowała się w różnych kulturach i religiach świata do czasów obecnych. Starowiercy tę wiedzę zebrali i głoszą, że pochodzi od Prasłowian.

Naturalną misją języka jest formowanie obrazu. Według starej wiary, tak jak ręce i intencje, obraz powinien być zachowany w czystości. Według Inglistów, zaśmiecenie języka powoduje zmianę myślokształtu i skaża jego budowę. 
Zmianę lub usunięcie z języka kluczowych fraz można porównać do pozbawienia słów treści. Język z takim defektem przestaje prawidłowo obrazować. W ten sposób ewolucja współczesnego języka dąży do degradacji kodu zawartego w słowach, które okrajane są z obrazu.  

Aby człowiek nauczył się obrazować świat w prawidłowy sposób, musi zechcieć otworzyć się na uniwersalne prawa natury i przestrzegać ich dobrowolnie. Tylko wtedy zacznie dostrzegać inną jakość życia i korzyści płynące z tworzenia naturalnej harmonii w sobie i wokół siebie. Proces ten jest długotrwały i można go porównać do nauki, kiedy dziecko najpierw poznaje alfabet, będąc uczniem potrafi płynnie czytać, jako student już wie po co się uczy, a gdy biegle nauczy się władać wyuczoną dyscypliną, wtedy staje się jej mistrzem. 
Gdy człowiek przekona się, że może doskonalić jednocześnie wszystkie poziomy jakości życia tylko dzięki przestrzeganiu praw natury i odczuje z tego realną satysfakcję, wtedy sam zazwyczaj porzuca to, co mu utrudnia dalszy rozwój. 

Dlaczego więc dla jednych ludzi prawa natury są widzialne, rozumieją ich naturę coraz lepiej wraz z doświadczaniem życia, a dla innych do śmierci pozostaną niewidzialną fantazją, ciekawostką z pogranicza zdarzeń określanych jako paranormalne a nawet magiczne? 

Wyjaśnienia udziela prasłowiańska teoria prawidłowego obrazowania, zgodnie z którą obecny sposób obrazowania świata w nowoczesnej cywilizacji nie dostarcza już człowiekowi wiedzy na temat istoty egzystencji i doskonalenia zgodnie z naturalnymi wzorcami jakości, jaką jest dążenie do harmonii z przyrodą, polegające na szacunku do współzależności energetycznej kierującej światem fizycznym.
Starowiercy twierdzą, że współczesne obrazowanie wypaczone jest innymi znaczeniami, które zatraciły pierwotny sens, więc i słowa opierają się na uszkodzonym kodzie. To błąd w systemie edukacji wizualnej, przez który ludzkość zatraca nie tylko umiejętności "paranormalne", ale i te podstawowe jak logiczne myślenie, potrzeba samodoskonalenia i uniwersalna miłość. Uniwersalny wzorzec jakości życia zakodowany jest w naturze i nasz prawdziwy potencjał ujawni się tylko, gdy uczciwie żyć będziemy według jej praw. 

Ludzie myślący wybiórczo kierują się osiąganiem własnych korzyści zamiast ogólnym bezinteresownym dobrem. Nie dostrzegają zależności świata materialnego od przepływu energii. Ani wpływu jaki wartość dodatnia energii wokół ma na poszczególne jednostki i podsystemy funkcjonujące w materialnym świecie. Duchowa jakość życia pozostaje dla nich obcą sferą.
Jednocześnie, elementy języka pierwotnego istnieją we współczesnej kulturze, ale w błędnej konfiguracji obrazowania służą dalszemu rozkładowi energetycznemu, zamiast wspieraniu harmonizacji. To wszystko negatywnie wpływa na człowieka i ogólną jakość życia na Ziemi.     

"Czas przyszły wyjaśni tę prawdę, że od wczesnego polania nas wodą zaczęły się zmywać wszystkie cechy nas znamionujące, osłabiał w wielu naszych stronach duch niepodległy i kształcąc się na wzór obcy, staliśmy się na koniec sobie samym cudzymi."

Adam Czarnocki (Zorian Dołęga Chodakowski; 1784–1825)

Czy rzeczywiście chrzest odebrał nam świadomość i oderwał od słowiańskich korzeni? Z pomocą przychodzą zalecenia słowiańskich przodków, według których proces ten jest odwracalny. Wystarczy powrócić do korzeni i wyjaśnić zapomniane obrazy, a pamięć rodowa na nowo wskaże nam drogę nie tylko do utraconych zdolności, ale i do ogólnego dobrobytu w zgodzie ze środowiskiem naturalnym. To znajomość elementarnych Prawd, o których wiedzieli nasi przodkowie - przekonują Starowiercy - Tylko człowiek oderwany od korzeni poszukuje obcych mistrzów. 

Idąc tym tokiem myślenia, dziś wszyscy zdajemy się być oderwani od korzeni, nieobecni i chętnie eksperymentujemy. Nowe pokolenia przywiązują wagę do tego jak być elastycznym i zwinnym w dynamicznie zmieniającym się otoczeniu. Poczucie ciągłego przyspieszenia życia sprawia, że zainteresowanie budzą proste metody, które łatwo zastosować z wymiernymi skutkami widocznymi od razu. Babcina nauka, aby "robić jak należy" traci na znaczeniu w otoczeniu, w którym do przetrwania liczy się nie sposób i klasa działania, a szybkość, wydajność i skuteczność w niskiej cenie. Jednak prawdziwie mistrzowskie umiejętności sterowania wiedzą i sztuka podejmowania właściwych decyzji wynikają z wieloletniego treningu i nie zastąpi ich ani zabawa energią, ani żadna droga na skróty. 

Słowiańska koncepcja świata jest represjonowana od wieków. Powrót do natury sprawia, że sztucznie pompowany świat pieniądza i konsumpcji przestaje spełniać swoją funkcję, więc może runąć w gruzach. Nie chcą tego ani koncerny, ani instytucje, ani politycy, ani zwolennicy izmów. Nie chciałby tego nikt, kto czerpie korzyści z obecnego układu. Możliwe, że nawet przeciwnicy nie potrafiliby żyć poza systemem, ponieważ oni także są ważną jego częścią (podsystemem).
Zamiast upatrywać apokalipsy materializmu można poszukać alternatywnych rozwiązań systemowych, które umożliwiłyby harmonijne współistnienie różnorodnych potrzeb i oczekiwań cywilizacyjnych, tj. przedsiębiorczość, wymiana dóbr i usług, czy technologia komunikacji, ale w zgodzie z przyrodą i na zasadach prawidłowego obrazowania. 

Kalendarz Słowiański 

Obraz – pierwotna funkcja języka

Pierwotna, źródłowa metoda zapisu języka oparta jest na skomplikowanym systemie. Polega on na przekazie określonych obrazów w wielowymiarowych strukturach czytanych "krzyżówkowo" we wszystkie strony – pionowo, poziomo i skośnie, dzięki czemu możliwy jest dostęp do informacji zakodowanej na zróżnicowanym poziomie wtajemniczenia. 
Już w samym języku zakodowane są aksjomaty życia, ponadczasowa mądrość zawarta w głębi wizji i głębi wiedzy. Dodatkowo, pierwotny obraz słowa  (jako wibracja dźwiękowa) działa na poziomie komórkowym, jak dowodzą liczne badania naukowo-medyczne. A dokładniej, słowo wpada w rezonans, który wywołuje reakcję w łańcuchu DNA fauny i flory. Im wyższa świadomość, tym wyższa skala rezonansu. Odbierają te wibracje wszystkie żywe istoty na subtelnym poziomie fizycznym, instynktownym i nieuświadomionym. 

Prostszą wersję takiego systemu obrazowania treści zawierają m.in.: Staro-Słowiańska bukwica, kalendarz Słowian, futhark klasyczny, teoria liczb, święta geometria i muzyka klasyczna. Symbolika zaliczana do uświęconej w różnych kulturach świata to najbardziej powszechnie znany język obrazowy. To skarbnica wiedzy o znaczeniu i etymologii słów żywych w ludzkiej wyobraźni. Alfabet obrazowy, figury i liczby stanowią nieocenione narzędzia odczytu wibracji, o ile potrafimy prawidłowo obrazować na różnych poziomach subtelnych jednocześnie. Oczywiście istnieje wiele systemów obrazowania i przypisuje się im różne pochodzenie. 
Poniżej przedstawiono przykłady języka obrazowego, który kiedyś był żywy w kulturze jako narzędzie - kompas natury, a który można przywrócić do powszechnej edukacji bez ryzyka i kontrowersji wokół jego korzeni, skuteczności, efektów ubocznych. 

Głagolica

Bukwica (49 obrazów)

Tłumaczenie futharku na litery łacińskie. 

Kolejne poziomy przełożenia obrazów to liczby

 futhark klasyczny z angielskim opisem

Najpiękniejsze wydawnictwo Futharku  (Nordic Runecraft)

Kwiat życia wpisany w sześcian Metatrona

Prawidłowe, czyli odpowiadające zasadom i normom obrazy, których pierwotną funkcją jest obrazowanie, czyli wychowanie i edukacja w intencji prawdy. Taka definicja obrazowania zachowała się w języku staroruskim, w starych bajkach, pieśniach, mądrości ludowej i świętych księgach. Czerpiemy z tej wiedzy na co dzień, dopóki jest powtarzana i dzięki temu Prawda nie wyjdzie z użycia. Magia słowa zaklęta jest ich budowie, rytmie i składni. Wraz z zapomnianymi słowami odchodzą w niepamięć całe obrazy – utracona wiedza i doświadczenie przodków. 

Jakie znaczenie osobiste ma dla nas współczesny sposób obrazowania obecny w przestrzeni wizualnej? 

Część informacji umysł przyjmuje automatycznie. Można powiedzieć, że nie zawsze jesteśmy autorami własnych myśli i czynów, ponieważ ulegamy sugestiom i programom mentalnym. W tym miejscu należy podkreślić kluczowe znaczenie prawidłowego obrazowania w rozwoju człowieka. Według Inglistów, ten szczególny rodzaj równowagi w otoczeniu wizualnym może przywrócić szacunek do prastarych zwyczajów. Tylko od człowieka zależą efekty działania. Wymagania są bardzo ściśle określone i wywołują niekończące się fale kontrowersji wokół codziennej obyczajowości, z higieną włącznie.

Argumentem, który zdecydowanie przemawia za koncepcją starowierczą jest fakt, że człowiek świadomy doskonale rozumie procesy w nim zachodzące i daleki jest od stwierdzenia, że nie ma pojęcia, co się z nim dzieje. Co więcej, zdolny jest do samodzielnego rozwiązywania swoich problemów na każdym poziomie egzystencji, nie krzywdząc przy tym innych ludzi i środowiska, a powodując ich wzrost. Potrafi myśleć systemowo o energii, dzięki czemu zdolny jest optymalizować materię na poziomie subtelnym, czyli uzdrawiać siebie i innych z wielu chorób i dolegliwości, przewidywać oraz wpływać na przyszłość na podstawie wiedzy z odczytu opartego na języku prawidłowego obrazowania świata.

Jak każdy żywy organizm, mniej lub bardziej świadomie dążymy do polepszania jakości naszego życia. Cała istota i piękno rodzaju ludzkiego tkwi w indywidualnym trudzie, jaki gotowi jesteśmy podjąć w celu rozwoju. Jeśli działamy w zgodzie z naturą, otrzymujemy dodatkowy system wsparcia, którego energia to nic innego jak wiedza o siłach działających w przyrodzie. Jest ona mocą napędową dla osiągnięcia pełni potencjału człowieczeństwa. 

Warto zwrócić się ku własnym korzeniom - Słowiańskim. Obyśmy z popularności łowickich kogutków i przaśnych teledysków wynieśli coś więcej niż modę na swojski design i tańce na zlocie w Noc Kupały. Jeśli otworzymy się na Prawdę, odnajdziemy nie tylko siebie ale i to, co do życia w harmonii nam potrzebne tu i teraz. Ale gdzie odnaleźć Prawdę? I jak ją rozpoznać?

Związek przyczyny i skutku

Wystarczy rozejrzeć się i zastanowić, do czego w życiu przysposabia nas to, co komunikowane jest w najbliższym otoczeniu wizualnym. Co widzimy ponad chaos informacyjny w mediach? Ponad rozmaite konfiguracje gotowych przepisów na życie, schematy miłości, cierpienia, przemocy, pożądania, rywalizacji, konkurencji, konsumpcji, polityki, krzywdy i strachu, klęsk, kłamstwa i braku sprawiedliwości. Czy potrafimy czytać między wierszami? Czy kierujemy się kompasem natury? Czy słuchamy co mówi nam własny organizm?

Zgodnie z prawem przyciągania, uczymy się żyć według takich schematów, za którymi podąży nasza uwaga. Energia podąża za uwagą. Zgodnie z wiarą Prasłowian, jakość naszej egzystencji dokładnie odzwierciedla zbiór naszych doświadczeń rodowych lub ich braku.
Można dodać, że to czym odżywiamy umysł określa naszą zdolność obrazowania świata.

Przyczyn braku harmonii w przestrzeni wizualnej można upatrywać w ogólnej dysharmonii współczesnego stylu życia. Błędem jest oceniać jakość życia przez pryzmat porównywania jednych obrazów do innych, ponieważ jakość nie jest produktem, tylko procesem doskonalenia. Istotą procesu doskonalenia osobistego jest harmonia wynikająca ze znajomości pierwotnej natury obrazowania i ciągłe doskonalenie się w równoważeniu jej cyrkulujących właściwości. Chodzi o totalną i zwinną indywidualizację cech, które łączą się w podobne układy, ale różnią je subtelne szczegóły. Umiejętność obserwacji na poziomie subtelnym kompletnie zmienia warianty oceny i decyzje dokonywane na poziomie podstawowym. Nieznajomość energii i natury (poziomów subtelnych świata fizycznego) sprawia, że na poziomie podstawowym pewne wybory dokonywane przez osoby myślące w kategoriach energii uchodzić będą wśród innych ludzi za nienormalne w świetle obowiązujących norm instytucjonalnych i obyczajowości. 

Człowiek, który jest pozbawiony możliwości interpretacji natury własnej i praw wokół siebie, oderwany jest w istocie od podstawowej wiedzy. Innymi słowy, wiedzę o naturze pobieramy z otoczenia, ale taka będzie nasza Prawda, na jaki odczyt i interpretację nas stać w danej chwili.

Prasłowiańska legenda o powstaniu języka

Zachowanie starożytnej wiedzy i mądrości jest możliwe dzięki obrazowi zawartemu w wielowarstwowych tekstach. Według legendy,

„Bogowie posługiwali się telepatycznie obrazem i nie potrzebowali słów. Nie musieli niczego ukrywać przed sobą nawzajem. Przekazywali sobie wzajemnie swoją moc i byli silni niewidzialną nicią przodków i potomków. Gdy do gry dołączyli przybysze, Bogowie ograniczyli swe zdolności, ponieważ przybysze ich nie rozumieli. Wymyślano coraz to nowe sposoby nauczania, ale bezskutecznie. Niektórzy bogowie ograniczyli siebie do poziomu zrozumienia świata przybyszów i dali im słowa praźródeł, aby możliwe było osiągnięcie harmonii. Jednak przybysze wykorzystali słowa przeciwko Bogom, aż ci sami zapomnieli, kim są i skąd pochodzą. Odtąd wiodą grę, którą nazywamy życiem.”

Nostalgią słowiańskiej duszy można nazwać tęsknotę za życiem według tego zapomnianego, pierwotnego obrazu źródeł.

Współczesne problemy są efektem minionych kuracji. Obserwując ewolucję kultury można zauważyć wielką rolę reform języka i jego sposobu obrazowania na poziom lokalnych wierzeń, przekonań i zwyczajów. Dobrym przykładem są autonomiczne dzikie plemiona, które strzegą tradycji i kultywują zasady przodków. Wydawać się może, iż dzięki temu posiedli klucz do niezwykłej skarbnicy magicznej wiedzy, ale w istocie starają się żyć w zgodzie naturalnymi cyklami przyrody, o których wiedza przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. Jest to podejście holistyczne, które w sposób całościowy traktuje człowieka, system i otoczenie. 

Wszystko, co nieznane wydaje nam się dziwaczne, ekstrawaganckie i szalone. Należy jednak pamiętać, że nasz światopogląd ogranicza wiele czynników, które wzmagają subiektywizm, ignorancję i krótkowzroczność. Podejście systemowe do prasłowiańskiej koncepcji obrazowania pozwala dostrzec oraz pojąć subtelne poziomy, do których odnosi się prawidłowe obrazowanie. Jak każda filozofia ma swoje wady, ale dysponuje szeregiem przydatnych, a nawet niezbędnych narzędzi rozwoju. 

Podstawowe obrazy źródeł

Warto sobie uświadomić podstawowe słowa w prasłowiańskim języku obrazowania. Jak na przestrzeni wieków ich pierwotne znaczenie zmieniło się we współczesnym obrazowaniu? Czym jest pojęcie obrazu, kultury, słowa? Jak reformy języka wpływają na jakość kształtowania obrazu? Jak nowe kształtowanie obrazu wpływa na rozwój kolejnych pokoleń ludzi? Jak kolejne pokolenia ludzi wpływają na postęp cywilizacji?

Wypaczenie pierwotnego kodu zawartego w słowach - obrazach widoczne jest w problemie współczesnej komunikacji. Mimo wielości jej form, nośników, wiedzy o obrazie i proponowanych jego interpretacji, słowa fałszują obrazowanie świata. Żyjemy na wieży Babel, w której nikt nikogo nie rozumie, ponieważ używając nawet tego samego języka, odmiennie interpretujemy (semantyka) i odbieramy niuanse na subtelnych poziomach.

Falsyfikacja wychowania i edukacji odbija się na cywilizacjach w postaci utraty zdolności do porozumienia - elementarnej komunikacji, twórczego odczytywania znaczeń obrazów, słów, tradycji, kultury, nauki i wiedzy. Bezmyślne, automatyczne, dowolne i odtwórcze powielanie, mieszanie informacji i symboli tworzy sprzężenie, które można określić jako wtórna analfabetyzacja człowieka na o wiele głębszym poziomie, niż literacki. Dotyczy bowiem całej infrastruktury myślowej - jednostek, grup i narodów - która wprawia materię w ruch i tworzy cywilizację na Ziemi. Można powiedzieć, że narody ubożeją wprost proporcjonalnie do zaniku języka jako umiejętności myślenia i obrazowania w ich pierwotnym naturalnym rytmie. Im więcej cywilizacji, tym mniej kultury.

„Księga natury została zapisana przy pomocy matematycznych symboli. Dokładniej: natura przemawia językiem matematyki: literami tego języka są trójkąty, okręgi i inne figury geometryczne”

GALILEUSZ (1564-1642)

Harmonizacja bez magii i zabobonów

Ciekawym zagadnieniem staje się badawczo-naukowy aspekt tematu harmonizacji energetycznej. Okazuje się, że dostępne są liczne dokumentacje medyczne i laboratoryjne, które potwierdzają skuteczność praktycznego zastosowania praw przyrody bez skutków ubocznych kojarzonych z okultyzmem (w tym terapii naturalnych, magnetyzacji, ćwiczeń synchronizujących półkule mózgowe, algorytmów i innych zabiegów stosowanych przez sympatyków wiedzy i natury). Tematy dotychczas uważane za mistyczne można przeanalizować naukowo, metodycznie i medycznie. Sprawdzić od kuchni a nawet przetestować na sobie, dotyczą bowiem podstawowych aspektów codziennego funkcjonowania człowieka. Wiele osób jednak obawia się ryzyka, ponieważ dużo mówi się o negatywnych konsekwencjach zabawy z energią wynikających ze złych intencji, niewiedzy i błędnego wykorzystania sił w przyrodzie. 
Wrzucając do jednego worka pojęcia harmonizacji i czarnej magii odbieramy człowiekowi władzę nad samym sobą oraz naturalnie przynależne mu narzędzia rozwoju. Natomiast szeroka społeczna uważność wobec zagadnień alchemii i kultu śmierci jest słuszna, bardzo potrzebna i aktualna. We współczesnym otoczeniu wizualnym istnieje wiele głęboko zakorzenionych pułapek energetycznych, choćby w postaci programów mentalnych zakodowanych na subtelnym poziomie języka obrazowego. Jesteśmy bardzo zagubieni pośród mnogich koncepcji jakości życia, pragnień konsumenckich i sytuacji opiniotwórczych. Nieświadomie powielamy wiele bezużytecznych wzorców, których dostarcza otoczenie, choć w głębi nas istnieją stłumione odpowiedzi na wszystkie egzystencjalne pytania. 

Duchowość w krzywym zwierciadle

Wiele mówi się także o człowieku martwym, upadku człowieka, o jego destruktywnym wpływie na samego siebie i otoczenie. Jednocześnie, coraz bardziej modny staje się prozdrowotny styl życia i rozwój duchowy, a nawet okultystyczny. Kościół bije na alarm, a my czujemy się przebudzeni pod wpływem fali New Age, która uchyla zaledwie rąbka mistycznej góry lodowej rozciągającej się od kultury wschodu po zachód.
Pojawia się wiele gotowych odpowiedzi na piętrzące się w ludzkim umyśle słabości. Chętnie korzystamy z pomocy wróżbitów i egzorcystów, ale nie zastanawiamy się nad tym, skąd pochodzi tego typu energia, do czego jeszcze można ją wykorzystać, ani ile naprawdę nas kosztuje eksperymentowanie z "niewidzialnym".

Przechodzimy na wegetarianizm, kupujemy eko torbę i matę, ćwiczymy jogę i reiki, bawimy się energią kundalini, chętnie stawiamy tarota, choćby w Internecie. Sprzedajemy plazmę, kupujemy lustrzankę i wyjeżdżamy na drugi koniec ziemi, aby odnaleźć siebie. Medytujemy u boku prawdziwego mistrza. Piszemy fotoreportaż z egzotycznej podróży. Studiujemy kabałę, wykorzystujemy feng shui i terapie naturalne. Nosimy pierścień atlantów i hematyty. Próbujemy po chińsku, japońsku, hindusku lub afrykańsku i czujemy, że wciąż czegoś brakuje. Wracamy, wieszamy dzwonki i kryształy, oddychamy brzuchem, otwieramy czakry, jemy glony, hummus i soczewicę, kadzimy szałwią, słuchamy dźwięków blaszanej misy a "zen" jest dalej ulotne. Zastanawiamy się, czy to wszystko na pewno zbliża nas ku doskonałej harmonii? Czy dobrze to robimy? Dlaczego jednym to pomaga, a innych może nawet zabić? 

Czy każdy potrafiłby merytorycznie odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób bada i weryfikuje naturę energii, z której korzysta? 

Biznes ezoteryczny coraz prężniej rozwija się kosztem niewiedzy i ślepej wiary w energię, którą człowiek źle steruje, bo brak mu prawidłowego obrazowania, aby zapanować nad tym, co pojmuje tylko częściowo. Można powiedzieć, że o nieprzewidywalne skutki ezoterycznego show chodzi w otwartym sprzeciwie nauki Kościoła, który jednak nie potrafi obiektywnie wyjaśnić swoich obaw i przekonać do katolickich argumentów. Spór zamiast przybliżać do wiary, raczej odciąga uwagę od istoty duchowości, ponieważ używane w nim przykłady są dla wielu ludzi mało wiarygodne, niejasne, a nawet zabawne. Często przedstawiane są też w taki sposób, jakby celowo miały ośmieszyć problem kultury śmierci i opętań. 

Potrzeba kontrolowania rzeczywistości wynika z braku komfortu i wiedzy o otoczeniu. Nie jesteśmy w stanie kontrolować wszystkiego a nawet nie musimy.  Często kontrola bywa mylona z realnym wpływem, jaki mamy na bieg wydarzeń. Myślimy, że kontrolując mamy na coś wpływ. Taki model oceny sytuacji opiera się na subiektywnych korzyściach i oczekiwaniach, jakich życzyłaby sobie każda jednostka. Tymczasem tworzenie wpływu w kontekście wartości dodatniej i harmonijnej dla rytmu ekosystemu jest procesem wielowątkowym i dotyczy umiejętności równoważenia energii. 
Znajomość języka obrazowania na subtelnym poziomie pozwala spojrzeć w sposób systemowy i procesowy na ciągi przyczynowo-skutkowe, które sterują jakością naszego obrazowania świata, w tym kształtowania opinii o jakości życia. Wpływ osiągamy wtedy, gdy potrafimy doprecyzować własne potrzeby tak, że w naturalny sposób zaistnieją w otoczeniu jako okoliczności sprzyjające realizacji marzeń. 

Zamiast ćwiczyć, oczyszczać się i eliminować własne błędy poprzez energię miłości, wolimy zajmować się dyskusją, słownymi przepychankami, analizą i porównywaniem jakości życia, być on-line gotowi z komentarzem, czekać na okazję do konfrontacji, podkreślania własnej odrębności. Zapominamy, że żyjemy tu i teraz, a energia płynie nieustannie. Tworzymy świat wspólnie i bez przerwy, nawet jeśli nic nie robimy, albo gdy robimy wszystko na odwrót. Jeśli chcemy zmienić siebie i otoczenie na lepsze, warto zacząć od zmiany sposobu obrazowania świata na bardziej harmonijny i zbliżony do przyrody. Wtedy nasz wpływ nabierze wartości dodatniej w szerokiej perspektywie. Wtedy naszym oczom ukaże się całkiem nowy wymiar istnienia. 

Słowiańskie doskonalenie i podejście systemowe

Podstawą zmiany jest wiedza, z której rodzi się potrzeba. Z potrzeby, rodzi się metoda. A wiele metod tworzy system. Sposobem wprowadzenia najprostszej zmiany we własnym życiu jest obserwacja wpływu stosowanych metod na zdrowie fizyczne i psychiczne. Stworzenie własnego systemu, który wpierałby nasz osobisty rozwój wymaga jednak odwagi i krytycznego spojrzenia na własne słabości. Dopiero wtedy okazuje się, jak bardzo uzależnieni jesteśmy od cywilizacji i jak wiele błędów popełniamy w perspektywie długofalowej. Jednak jest różnica między błędami wynikającymi z wiary w dobro, a błędami popełnianymi w celu osiągnięcia osobistych korzyści.

Gotowość i dbałość o to, by stać się człowiekiem żywym, twórczym, który czerpie ze źródła życia jest wyzwaniem dla współczesnego świata. Problem obrazowania językiem esperanto natury i brak wewnętrznej komunikacji człowieka z samym sobą ogranicza zdolność całych pokoleń do przyswajania wiedzy i umiejętności błyskawicznego przekładania jej na własne potrzeby. Problem "wieży Babel" rozwiązuje czyste, harmonijne podejście do życia. Kwestia w tym, jak bardzo chcemy być czyści i harmonijni. Czy jesteśmy w stanie poświęcić cywilizację dla stworzenia prawdziwej kultury, która będzie zbiorem Prawdy?

Ci, którzy potrafią delektować się wyzwaniami i samodoskonaleniem to pasjonaci, geniusze, w tym fanatycy jakości, którzy doskonalą wiedzę na nieprzeciętnie subtelnym poziomie. Ich historie dowodzą, jak różne i trudne są ścieżki pionierstwa. Większość z nich ma własny sposób na twórczość i innowacyjność.
Każdy podkreśla jednak, że sama droga doskonalenia jest fantastyczną przygodą, dzięki której możliwe jest spotkanie wyjątkowych ludzi, światopoglądów, wyzwań, koncepcji oraz pokonywanie barier, które wymuszają poszukiwanie lepszej komunikacji, funkcjonalności, zwinności w dostosowywaniu do zmiennego otoczenia, akceptowalnego poziomu innowacji społecznej i praktycznych potrzeb człowieka (komfort).  To wszystko służy wypracowaniu uniwersalnych zasad, dzięki którym możliwy jest trwały wzrost i rozwój w harmonii z przyrodą. Tylko wtedy twórczość cechuje użyteczność ponadczasowa oparta na zdrowym kodzie obrazowania.








KEIT, SJSW